Urgent

Driss, een visser, en zijn vrouw Zahra haasten zich naar het openbare ziekenhuis van Casablanca, omdat hun zesjarige zoontje niet langer de hoofdpijn kan verdragen waar hij al weken aan lijdt. De arts stelt een hersenprobleem vast dat onmiddellijke actie vereist. Dit is het startpunt van een pijnlijke en uitputtende reis.

Chronisch depressief springt Ali van een brug; wanneer hij deze poging tot zelfmoord overleeft, wordt hij snel naar dezelfde instelling gebracht. Het lot van beide patiënten ligt in de handen van Tariq, een plichtsgetrouwe, overwerkte arts, die een veelbelovende carrière achterliet in Canada om de mensen van zijn eigen land te helpen.

Met behulp van de microkosmos van het ziekenhuis als een metafoor van de natie in het algemeen, bespreekt Mohcine Besri in Urgent (2018) de kwestie van verantwoordelijkheid, van zowel het individueel als collectief.

ENGLISH TRANSLATION

Driss, a fisherman, and his wife Zahra rush to admit their six-year-old son to Casablanca's public hospital, as he can no longer endure the headaches he has been suffering for weeks. The doctor diagnoses a brain problem requiring immediate action. This is the starting point of a painful and exhausting journey.

Chronically depressed, Ali jumps off a bridge; when he survives this attempt at suicide, he is rushed to the same institution. The destiny of both patients is in the hands of Tariq, a dutiful, overworked physician, who left behind a promising career in Canada in order to help the people of his own country.

Using the microcosm of the hospital as a metaphor of the nation at large, in Urgent (2018), Mohcine Besri probes the question of responsibility, both individual and collective.