Iedereen wil ouder worden, maar niemand wil het zijn. BROOS – Fred Delfgaauw.

Daar zit hij dan, op een bankje, in het zonnetje. Hij mijmert, vertelt over de archeologische vondst van een geheeld mensenbot en komt tot de conclusie dat de beschaving pas echt begon toen de mens voor een ander mens zorgde. Hoe is het nu met die zorg gesteld?

Hij schuift zijn bankje weg, het decor is nu helemaal leeg. Fred Delfgaauw begint te vertellen. Hij is tijdens corona vrijwilliger geweest in een zorghuis. ‘En gaat u er ook een voorstelling van maken?’, laat hij het hoofd van de vrijwilligers vragen. Ja dus. Hier staat hij dan. Als theatermaker met poppen.

De tekst van Delfgaauw met Rob de Graaf is krachtig en melancholisch. De woordgrapjes, het strooien met tegeltjeswijsheden en vaak rake quotes, de bloemrijke metaforen zorgen voor een aangename warme lichtheid. Door het praktisch lege decor, met slechts een paar attributen, gaat alle aandacht naar het verhaal van de gespeelde personae, in al hun fragiliteit uit het leven gegrepen. Magisch en teder.

Broos wordt op die manier een sterke aanklacht tegen de kille rendementspolitiek van verzekeraars en andere instanties. Door de verbeelding bij de toeschouwers te stimuleren, prikkelt deze uitgepuurde voorstelling om anders naar de zorg te kijken. – Theaterkrant

Fred Delfgaauw speelt de voorstelling BROOS op vrijdag 26 mei in Theater Dakota. Tickets en info vind je via deze link